Πώς είναι δυνατόν να έχουμε
συμπόνια για κάποιον που πιστεύει ότι είναι επιλογή του να ζήσει μια ζωή
εθισμού στα ναρκωτικά; Κάποιος που επιλέγει τα ναρκωτικά πάνω από την
οικογένειά του, πέρα από τα παιδιά του, ή τη δουλειά του;
Όπως εξετάσαμε με τον δρ. Drew
προηγουμένως στο #14ημέρες
στη σειρά Wagon, το
στίγμα που περιβάλλει τον εθισμό
είναι η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι ο εθισμός είναι επιλογή ή ηθικό ατόπημα. Οι ειδικοί λένε ότι αυτό είναι μια παρανόηση του εθισμού.
Σύμφωνα με το Εθνικό
Ινστιτούτο πάνω στην κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, ο εθισμός ορίζεται ως
«χρόνια, συχνά υποτροπιάζουσα νόσος του εγκεφάλου που προκαλεί ψυχαναγκαστική
επιδίωξη χρήσης ναρκωτικών, παρά τις επιβλαβείς συνέπειες για το εθισμένο άτομο
και το περιβάλλον του." Οι φυσικές αλλαγές στον εγκέφαλο που συμβαίνουν με
την πάροδο του χρόνου εμποδίζουν τον αυτοέλεγχο ενός εθισμένου ατόμου και
παρεμποδίζουν την ικανότητά του να αντισταθεί έντονα στην παρόρμηση του να
πάρει ναρκωτικά.
Εάν ο εθισμός στα ναρκωτικά είναι μια ασθένεια του
εγκεφάλου, τότε γιατί την αντιμετωπίζουμε σαν ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας;
Αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους με τον καρκίνο και τις καρδιακές παθήσεις με
συμπόνια, συμπάθεια και αυστηρή ιατρική παρέμβαση, γνωρίζοντας πως ο καρκίνος
δεν ήταν δικό τους σφάλμα. Όμως, επειδή η χρήση των ναρκωτικών είναι αρχικά μια
επιλογή, έχουμε την τάση να κατηγορούμε το άτομο για τον εθισμό τους.
Στο βραβευμένο
βιβλίο του, «In the Realm of Hungry
Ghosts: Close Encounters
with
Addiction,"
ο Δρ Gabor Maté εξηγεί
ότι ο εθισμός έχει τις ρίζες του στο τραύμα και καλεί για μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση προς τον εξαρτημένο.
Ο Maté μίλησε στο CBS News για τη # 14Days σειρά. Λέει, "Κάθε είδος εθισμού είναι μια διαφυγή
από τον πόνο. Όλες οι εξαρτήσεις έρχονται από τη συναισθηματική απώλεια, και
υπάρχουν για να απαλύνουν τον πόνο που προκύπτει από την απώλεια αυτή."
Ο Maté εξηγεί πως η πρώιμη παραμέληση ή κακοποίηση επηρεάζει την
ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού, και συγκεκριμένα το σύστημα του
αυτό-καταπραϋντικών χημικών ουσιών του εγκεφάλου (όπως οι ενδορφίνες και η
σεροτονίνη), οι οποίες βοηθούν στην δημιουργία ενός υγιούς ανθρώπου.
Η νευροχημεία του εγκεφάλου
επηρεάζεται από το περιβάλλον στην πρώιμη ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας, και ο Maté λέει, «Γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία των χρονίως
σκληροπυρηνικών εξαρτώμενων από ουσίες
ενηλίκων έζησαν, ως βρέφη και
παιδιά, κάτω από συνθήκες σοβαρής αντιξοότητας ... Η προδιάθεση τους
στον εθισμό είχε προγραμματιστεί στα πρώτα χρόνια τους. Οι εγκέφαλοί τους δεν
είχαν ποτέ την ευκαιρία ".
Επιπλέον, σε εφήβους, το
αλκοόλ και τα ναρκωτικά βλάπτουν την ανάπτυξη του προμετωπιαίου φλοιού, το
μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνo για τον έλεγχο της παρόρμησης, της λήψης
αποφάσεων, και ρύθμισης της κοινωνικής συμπεριφοράς.
Με απλά λόγια, όταν ένα παιδί ή έφηβος αρχίζει τη
χρήση ναρκωτικών, η χημεία του εγκεφάλου των παιδιών αυτών μπορεί να αλλάξει,
με αποτέλεσμα την ασθένεια του εθισμού.
Ο Maté λέει, ενισχυμένη, βιώσιμη θεραπεία του εθισμού απαιτεί
«φροντιστές και συμβούλους που ''το πιάνουν''. Θα πρέπει να πάρετε μια λιγότερο
τιμωρητική και πιο συμπονετική, ενημερωμένη-για-το-τραύμα προσέγγιση."
Λέει, "Μην κάνεις την ερώτηση, γιατί ο εθισμός, «αλλά», γιατί ο πόνος;
"
Σήμερα, βλέπουμε τις
καταστροφικές συνέπειες μιας τιμωρητικής προσέγγισης για την επιδημία του
εθισμού. Το ποσοστό φυλακισμένων στις ΗΠΑ είναι το υψηλότερο στον κόσμο. Με το
5 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, το 25 τοις εκατό των φυλακισμένων
παγκοσμίως είναι σε μας. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι μη-βίαιοι
παραβάτες για χρήση ναρκωτικών.
Με το να κλειδώνουμε
εξαρτημένους ανθρώπους στη φυλακή, συχνά διαιωνίζεται ο κύκλος της κατάχρησης
και της εξάρτησης. Ο Δρ Fred Osher είναι ο διευθυντής του Κέντρου για
Συμπεριφορική Υγεία, Δικαιοσύνη και Δημόσια Πολιτική στο Πανεπιστήμιο του
Maryland. Λέει στο CBS News, "ψυχική υγεία, και συν-συμβαίνουσες λόγω
χρήσης ουσιών διαταραχές, υπερεκπροσωπούνται στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης.
Με μεγαλύτερες ποινές, και υψηλότερα ποσοστά επιστροφής, μόλις οι άνθρωποι
μπουν στη φυλακή, κολλάνε εκεί."
Ο Maté
πιστεύει ότι
πρέπει να εξαλειφθεί το στίγμα που περιβάλλει τον εθισμό και να αλλάξει τον
τρόπο που το δικαστικό σύστημα λειτουργεί έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν
αποτελεσματικά τους ανθρώπους.
"Το σύστημα δικαιοσύνης
διαπράττει τραύμα για τους ανθρώπους που έχουν τραυματιστεί, όταν ήταν παιδιά,
αντί να προσφέρει θεραπεία και βοήθεια», είπε.
Η Vicky Dulai γνωρίζει από
πρώτο χέρι την αποτυχία του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης για την
αποκατάσταση των τοξικομανών εγκληματιών. Ο αδελφός της, Balraj Dulai, ήταν
μέσα και έξω από τη φυλακή για εγκλήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά, μέχρι το
θάνατό του στην ηλικία των 31. Η απώλεια του αδελφού της, ενέπνευσε τη Βίκυ να
μελετήσει ό, τι μπορούσε για την ασθένεια του εθισμού, η οποία την οδήγησε στο
έργο του Maté.
Έχει συσταθεί πρόσφατα η
μη-κερδοσκοπική οργάνωση ''Ο εθισμός είναι μια ασθένεια'' ( Addiction is a
Disease -ADIDAS), με τον Maté ως συν-ιδρυτή. Ο στόχος: να αυξηθεί η
ευαισθητοποίηση και να γίνει μια πηγή για τις οργανώσεις, τους ανθρώπους, και
τους τρόπους θεραπείας που εργάζονται για να ενισχύσουν τη συμπόνια και να
μειώσουν το στίγμα γύρω από τον εθισμό.
"Η ντροπή και το στίγμα
δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την συμπόνια," η Dulai λέει. "Εάν
μπορείτε να δημιουργήσετε μια θέση για την συμπόνια, τότε μπορείτε να
δημιουργήσετε το χώρο όπου οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να θεραπευτούν."
Μοιραστείτε τις σκέψεις σας για συμπόνια στη
θεραπεία του εθισμού στα σχόλια παρακάτω, ή χρησιμοποιώντας το hashtag # 14Days.
ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΟΜΙΛΙΑ ΔΡ. Gabor
Maté
ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΕΘΙΣΜΟ
The Power of Addiction and The Addiction of Power:
Gabor Maté at TEDxRio+20
Απόδοση κειμένου : Σοφία Παπακωνσταντίνου
Αποκλειστικά για το City Portal Salute Salonica
Δημοσίευση σχολίου