Ερωτικές ιστορίες στη μακρινή Αλάσκα, βρικόλακες ελληνικού τύπου, η μυστηριώδης δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Πολκ, αλλά και το «δριμύ κατηγορώ» του Δημήτρη Κολλάτου, ο οποίος στην ταινία του «καρατομεί» Σαμαρά, Βενιζέλο και Γιωργάκη!
Αυτά είναι μερικά από τα θέματα των ταινιών που κάνουν πρεμιέρα φέτος στο 55ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η «Ε» μίλησε και με τους επτά σκηνοθέτες που θα διεκδικήσουν την προσοχή μας σε λίγες μέρες (31/10-1/11). Και διαπίστωσε την επιμονή και το πάθος τους να κάνουν σινεμά υπό εχθρικές συνθήκες.
«Ως το κόκαλο» του Θοδωρή Κουτσαύτη
Ο Θοδωρής Κουτσαύτης είναι μόλις 22 χρόνων. Γεννήθηκε στη Γαλλία, όπου και επέστρεψε για σπουδές θεάτρου και κινηματογράφου στη Σορβόννη κι αυτή είναι η πρώτη του ταινία.
Η Λόρεν, δημοσιογράφος στο Παρίσι, αναστατώνεται όταν μαθαίνει πως ο παιδικός της φίλος, ο Τομ, ερευνητής σε μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία, πέθανε από υπερβολική δόση μορφίνης και ξεκινά έναν αγώνα για να ξετυλίξει την πλεκτάνη γύρω από το θάνατό του. Παίζουν: Μ. Θεοδωράκη, Μ. Μπούργκιτς, Α. Αγιαντί, Κλ. Μικέλ, Μ. Μιλέ.
Πρόκειται για «μια προσπάθεια εξερεύνησης του φιλμ νουάρ. Μόνο που όλοι οι συνήθως ανδρικοί ρόλοι ερμηνεύονται από γυναίκες. Σε μια εποχή που οι γυναίκες εξακολουθούν να προφέρουν λιγότερο του 30% των κινηματογραφικών διαλόγων, μας φάνηκε ενδιαφέρον, με τον Γιάννη (Χαραλαμπόπουλο, σεναριογράφο) να δουλέψουμε με ένα κατά βάση γυναικείο cast».
Η ταινία γυρίστηκε με μηδενικό προϋπολογισμό και διάφορες πατέντες. «Αντί για κάμερες χρησιμοποιήσαμε απλές φωτογραφικές μηχανές Canon 550D. Φτιάξαμε δικό μας τράβελινγκ με σωλήνες αποχέτευσης και ειδικές ρόδες. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας ήταν η διαχείριση του χρόνου: όλοι οι ηθοποιοί και τεχνικοί ήταν παράλληλα και φοιτητές σε διαφορετικές σχολές με ανάποδα ωράρια».
Το φιλμ γυρίστηκε στη Γαλλία με γαλλικό cast (εκτός από τη Μυρτώ Θεοδωράκη) και με τεχνικούς από γαλλικά πανεπιστήμια και σχολές. «Αλλά όλο το post-production έγινε στην Ελλάδα από καταξιωμένους επαγγελματίες που αγκάλιασαν την ταινία. Ισως επειδή η ελληνική κινηματογραφική βιομηχανία είναι μικρότερη θυμίζει περισσότερο οικογένεια, με ό,τι αρνητικό και θετικό αυτό συνεπάγεται».
«Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ
Αναμένεται να συζητηθεί πολύ μια και δεν είμαστε συνηθισμένοι σε βαμπίρ α λα ελληνικά - πόσω μάλλον με τον εξαιρετικό Βαγγέλη Μουρίκη.
Ο 35χρονος Γιάννης Βεσλεμές ή Felizol, όπως είναι γνωστός ως μουσικοσυνθέτης, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του (μια παραγωγή του Γ. Τσούργιαννη και του Χρ. Β. Κωνσταντακόπουλου) μας μεταφέρει στο 1984. Ο Ζανό φτάνει πρώτη φορά στην πόλη. Φωτοφοβικός, βρικόλακας, δεινός χορευτής. Το μόνο που θέλει είναι ένα «ζεστό κορίτσι». Στην Ντίσκο Ζαρντόζ, ένα καταγώγιο, άντρο παρανόμων, θα συναντήσει την πόρνη Αλίκη και τον Νορβηγό ντίλερ Πίτερ. Μαζί τους θα αναλάβει μια ύποπτη δουλειά που θα τον οδηγήσει στο βουνό της Πάρνηθας, στα έγκατα της γης, στο βασίλειο του Μαθουσάλα.
Η «Νορβηγία», στην οποία ο Μουρίκης συμπρωταγωνιστεί με την Αλεξία Καλτσίκη, προβλήθηκε μεταξύ άλλων στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.
Οπως μας εξήγησε ο Γ. Βεσελμές, «είναι μια μπάσταρδη ταινία είδους. Αγαπάει το σινεμά τρόμου, όσο και το πειραματικό underground. Με ενέπνευσαν κυρίως τα ευτελή προϊόντα της υποκουλτούρας των ελληνικών 80s (μουσική, κόμικς, σινεμά, τηλεόραση). Προσπάθησα με αυτά να φτιάξω ένα παράλληλο σύμπαν - μια δική μου ελληνική δεκαετία του '80 που ο διάλογος της βιντεοκασέτας να μπορεί να μεταμορφωθεί σε ποίηση του δρόμου, ένα ψυχωμένο πανκ τραγούδι σε τρυφερό νανούρισμα, ένα άσχημο κούρεμα να κρύβει το πρόσωπο ενός νεκροζώντανου που διψάει για αγάπη».
Δεν του αρέσουν οι καθαρές ταινίες, «αλλά τα αταξινόμητα κινηματογραφικά υβρίδια. Οι ταινίες που τη μια στιγμή σε κάνουν να γελάς και την άλλη σε βάζουν σε απόλυτα σκοτεινές περιοχές».
Ηταν απαιτητική δουλειά. «Είμαι περήφανος που καταφέραμε με έναν μικρό προϋπολογισμό να κάνουμε μια ταινία με απόλυτη ελευθερία στη φόρμα και το περιεχόμενο».
Αλήθεια, τι σημαίνει «κάνω σήμερα σινεμά στην Ελλάδα»; «Σημαίνει να ψάχνεις την ταυτότητά σου έξω από παραδόσεις και μόδες σε μια βιομηχανία που νοσεί».
«Forget Me Not» του Γιάννη Φάγκρα
Επειτα από έναν πραγματικό μαραθώνιο παραγωγής, που συνοδεύτηκε από διάφορες αντιξοότητες ελληνικού τύπου, ο Γιάννης Φάγκρας, που πριν από χρόνια είχε κάνει αίσθηση με την πολυβραβευμένη ταινία του «Πες στη μορφίνη ακόμα την ψάχνω», γύρισε τη δεύτερη δουλειά του στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, στην Αλάσκα και τη Νέα Ορλεάνη.
Ο Φάγκρας διηγείται την ιστορία δύο εραστών στην άκρη του κόσμου: η ταινία του είναι «ένα road movie στη θάλασσα και μια ερωτική περιπέτεια. Μια ταινία με δύο Ελληνες πρωταγωνιστές, για ένα μύθο χωρίς σύνορα, φτιαγμένο στο χέρι σε φιλμ 35mm».
Την ταινία αυτή την εμπνεύστηκε από «ιστορίες που έχω ζήσει και καταστάσεις που έχω γευθεί.
Μια ταινία ξεκινάει από τις εμπειρίες μας και, για όσο διαρκέσει η δημιουργία της, μας διαμορφώνει. Ειδικά όταν πρόκειται για μια πολυετή Οδύσσεια όπως το "Forget Me Not". Είναι μια παραγωγή των Doc Ltd. και TwoStroke Films σε συμπαραγωγή με το ΕΚΚ. Εγινε με όσα λεφτά γίνονταν μέχρι πρότινος οι "επαγγελματικές" ταινίες στην Ελλάδα».
Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στη Βερίγγειο θάλασσα, από τα Αλεούτια νησιά μέχρι τον Βερίγγειο πορθμό, στα σύνορα ΗΠΑ και Ρωσίας. «Είναι μια περιοχή μεγάλης οικολογικής σημασίας που απειλείται, τόσο από το άνοιγμα των Βόρειων Περασμάτων στη ναυσιπλοΐα όσο και από την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Αρκτική. Η φύση έχει κεντρικό ρόλο στην ταινία και χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια και ρίσκο για να την κάνουμε στους συγκεκριμένους τόπους. Δεν ξέρω άλλες ταινίες μυθοπλασίας να έχουν γυριστεί εκεί, ούτε καν από Αμερικανούς που είναι γειτονιά τους».
Τι σημαίνει «κάνω σήμερα σινεμά στην Ελλάδα» «Οτι αισθάνομαι ανεπιθύμητος και αβέβαιος για το μέλλον»...
Ας σημειωθεί πως τη μουσική υπογράφει ο (κριτικός κινηματογράφου) Ακης Καπράνος, ενώ το πρωταγωνιστικό δίδυμο, η (σκηνοθέτρια) Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν και ο Γιάννης Στάνκογλου, είναι ζευγάρι και στη ζωή.
«Βασίλισσα Αντιγόνη» του Τηλέμαχου Αλεξίου
Ο 25χρονος σκηνοθέτης, παλιός γνώριμος του Φεστιβάλ («Η Αφροδίτη στην αυλή»), σπούδασε στο Βερολίνο, όπου και δραστηριοποιείται ως κινηματογραφιστής και καλλιτέχνης. Εργα του έχουν φιλοξενηθεί, μεταξύ άλλων, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.
Στη νέα ταινία του, μια νεαρή γυναίκα ζει με τον βαριά άρρωστο πατέρα της και τον έφηβο αδερφό της σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Ελλάδας. Εργάζεται για μήνες άμισθη σε ένα κατάστημα ρούχων, ανήμπορη να αντεπεξέλθει οικονομικά στην ιατρική περίθαλψη του πατέρα της, προσπαθώντας απεγνωσμένα να προστατέψει τον αδερφό της από τον σχολικό εκφοβισμό. Ψάχνοντας για τσιγάρα στη σχολική τσάντα του αδερφού της βρίσκει την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και σταδιακά ταυτίζεται με την ηρωίδα...
Παίζουν: Αθ. Μαθιού, Kr. Lamp, Γ. Μακρής
Η ταινία, μας εξήγησε ο Τ. Αλεξίου, παραπέμπει στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, αλλά με μια πρόθεση υπονόμευσης της αρχαίας τραγωδίας. «Η βασική πηγή έμπνευσης ήταν το δοκίμιο της Judith Butler "Antigone's Claim" το οποίο μιλάει για την αποδόμηση της πατριαρχικής οικογένειας ως βασικό στοιχείο της Αντιγόνης, μέσα από αιμομεικτικές σχέσεις, πολλαπλούς βαθμούς συγγένειας και μη ξεκάθαρους, ρευστούς ρόλους φύλου». Ταυτόχρονα, όμως, «είναι μία δραματική ταινία με στοιχεία road movie, που αφηγείται την ιστορία δύο νέων ανθρώπων που γίνονται μετανάστες στη χώρα τους».
Γυρίστηκε, ουσιαστικά, χωρίς χρήματα. «Είχαμε μόνο λεφτά για να φάμε, να μετακινηθούμε και να αγοράσουμε τα απολύτως απαραίτητα για το γύρισμά της».
«Αποφάσισα να γυρίσω την ταινία ένα πρωί του Μάρτη ξαπλωμένος στο κρεβάτι στο σπίτι μου στο Βερολίνο και τέλη Μαΐου ήμασταν ήδη στην Εύβοια πίσω από την κάμερα. Ευτυχώς ο παραγωγός μου, Juergen Bruening, είναι ένας εξίσου «τρελός» Punkrocker, εμβληματική φιγούρα του ανεξάρτητου σινεμά στη Γερμανία, και δεν δίστασε να πάρει αυτό το ρίσκο μαζί μου».
«Η εκδίκηση του Διονύσου» του Δημήτρη Κολλάτου
Ο γνωστός κινηματογραφικός και θεατρικός σκηνοθέτης και συγγραφέας, που συζητήθηκε πολύ για την παλιότερη αυτοβιογραφική ταινία του «Η ζωή μου με τον Αλκη», στρέφει τώρα την κάμερά του στα δεινά της σύγχρονης Ελλάδας με ήρωα έναν συγγραφέα (πρωταγωνιστεί ο ίδιος). Παρελαύνουν όλοι: από τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης που, παρέα με τον Γ.Παπανδρέου, καταλήγουν... αποκεφαλισμένοι («Μας πούλησε;» αναρωτιέται ο ήρωας βλέποντας τον Σαμαρά να υποδέχεται «τη φίλη της Ελλάδας» Μέρκελ), μέχρι τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Και από τους αυτόχειρες της Ελλάδας της κρίσης μέχρι τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (που ο Δ. Κολλάτος υποστηρίζει πως δολοφονήθηκε). Το φιλμ του έχει όμως και αιχμές για την Αριστερά. Ο ήρωάς του αναρωτιέται: «Η επιχορηγούμενη διανόηση της Αριστεράς θα κάνει το τελικό ξεπούλημα;»
Οπως μας είπε ο σκηνοθέτης, πρόκειται για «μια ταινία αντίστασης, οργής, απελπισίας, που δίνει δύναμη -προτείνει λύσεις. Την έμπνευση μου την έδωσε η Ελλάδα των μνημονίων».
«Στέρησα τα πάντα από τον εαυτό μου για να γυρίσω αυτή την ταινία. Σε μια ανελεύθερη χώρα, διατήρησα την ελευθερία μου. Μάτωσα αλλα τόλμησα να στραφώ με το έργο μου εναντίον όλων αυτών που είναι υπεύθυνοι. Θα το πληρώσω ακριβά, το ξέρω».
Στο γύρισμα «ζήσαμε όλοι μας τόσο έντονα την Ελλάδα της κρίσης που, όταν κινηματογραφούσα τη σκηνή της αυτοκτονίας, ο ηθοποιός Πάνος Νικολαΐδης, την ώρα που πέρναγε τη θηλιά στο λαιμό του, φωτισμένος με ένα κερί σε ένα άδειο δωμάτιο, με ρώτησε: "Να αυτοκτονήσω αληθινά;". Φοβήθηκα... "Οχι", του φώναξα. Θα αυτοκτονήσουμε αυτούς που μας έφτασαν εδώ».
Στην ταινία παίζουν ακόμα οι: Π. Γκιωνάκη, Δ. Τομαζάνη, Σπ. Φωκάς, αλλά και ο γιος του σκηνοθέτη Αλέξανδρος.
«Dark Illusion» του Μάνου Καρυστινού
Αλλος ένας νεαρότατος (24 ετών) σκηνοθέτης, που μάλιστα αυτό το διάστημα κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Αν και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΑΠΘ, αγάπησε το σινεμά και επιδόθηκε στη μικρού μήκους.
Στην πρώτη του μεγάλη ταινία, σε σενάριο Αναστασίας Κοζίμπα, πρωταγωνιστεί ο Αλκης, ένας εσωστρεφής φωτογράφος με διαταραγμένη προσωπικότητα. Παρά την ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτύξει με τη μητέρα του, φτάνει σε απόγνωση από τις εντάσεις ανάμεσα σ' αυτήν και τον αλκοολικό πατέρα του και αποφασίζει να μετακομίσει. Η συμμετοχή του σε ένα δημοσιογραφικό project, όμως, θα φέρει ανατροπές στις εύθραυστες προσωπικές του ισορροπίες.
Παίζουν: Κ. Διδασκάλου, Γ. Μαλεζάς, Ν. Μισαηλίδου.
«Το "Dark Illusion" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Το σενάριό του, όπως μας είπε ο Μ. Καρυστινός, "προέκυψε από έναν άτυπο διαδικτυακό διαγωνισμό που διοργανώθηκε από την ερασιτεχνική κινηματογραφική μας ομάδα "Katrakylontas Productions". Με τη στήριξη της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, παρουσιάσαμε σε μια ειδική εκδήλωση στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μια σκηνή που είχαμε γυρίσει με σκοπό να λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή του σεναρίου. Δεχτήκαμε αρκετές προτάσεις και διαλέξαμε το σενάριο που ταίριαζε περισσότερο στο ύφος της αρχικής σκηνής. Στη λογική της δημιουργίας μίας no budget μεγάλου μήκους ταινίας αναζητήσαμε νέους συνεργάτες. Ουσιαστικά, ενώσαμε τις φιλοδοξίες, τις γνώσεις και τους εξοπλισμούς μας». Αρωγός σε όλη αυτήν την προσπάθεια ήταν η Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας-Θεσσαλονίκη 2014. «Θεωρούμε πως με όλες αυτές τις ευτυχείς συγκυρίες το αποτέλεσμα άγγιξε επαγγελματικές προδιαγραφές κι αυτό είναι το "σύνθημα" που θέλουμε να περάσουμε προς τους ερασιτέχνες κινηματογραφιστές στην Ελλάδα»
«Πολκ» των Βλαδίμηρου Νικολούζου και Νίκου Νικολόπουλου
1948. Θεσσαλονίκη. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος George Washington Polk που εργάζεται για το CBS μπαίνει σε ένα εστιατόριο. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ανακαλύπτει πως είναι ήδη δολοφονημένος. Η ταινία αναφέρεται στην ιστορικής σημασίας δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Ουάσιγκτον Πολκ, στη διάρκεια του Εμφυλίου. Παίζουν: Ηλ. Νικολούζου, Θ. Γεωργίου, Ι. Καλετσάνος, Αλ. Λογοθέτης, Αλ. Μαυρόπουλος.
Η ταινία «Πολκ», είναι η πρώτη μεγάλου μήκους του διδύμου Νικολόπουλου-Νικολούζου.
Ο 38χρονος Ν. Νικολόπουλος έχει εργαστεί σε περισσότερες από 40 κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές ως φωτογράφος ή κινηματογραφιστής (μεταξύ άλλων, με τους Θ. Αγγελόπουλο και Δ. Παπαϊωάννου), ενώ ο 35χρονος Βλ. Νικολούζος έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη και δραματουργός στο θέατρο (Φεστιβάλ Αθηνών, Εθνικό Θεάτρο κ.ά.).
Οπως μας είπαν «η ταινία μας είναι ένα υπαρξιακό θρίλερ με θέμα του τον θάνατο, τον χρόνο και τη μνήμη. Κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη, που βρίσκεται στην αποβάθρα του λιμανιού στο Θερμαϊκό: εκεί όπου πριν από 66 χρόνια βρέθηκε το πτώμα του Τζορτζ Πολκ...».
Αυτό που τους κέντρισε το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη ιστορία «είναι οι λεπτομέρειες που τη συνθέτουν και οι πολιτικοί συσχετισμοί που την καθιστούν ένα άλυτο μυστήριο, καθώς και η ανάγκη μας να ξεδιπλώσουμε τους κόσμους και τις εικόνες που ανοίγονται στη συνείδηση του υποκειμένου κατά τη διάρκεια της επιθανάτιας στιγμής».
Δημοσίευση σχολίου