Λένε πως η Αργεντινή χρεοκόπησε.
Μα οι Αργεντίνοι (πρέπει να) πανηγυρίζουν.
Κι απ' ό,τι φαίνεται αρκετοί πανηγυρίζουν.
Τρελοί είναι;
Δε βλέπουν πως ο σωστός δρόμος ήταν ο δρόμος της Ελλάδας;
Μα κι αυτοί... να μην αφήσουν τα δισεκατομμυριούχα κοράκια να γίνουν λίγο πιο... δισεκατομμυριούχα;
Μα να μην υποκύψουν στις πιέσεις τους;
Τι κρίμα!
Αυτοί χάσανε!
Χάσανε success story 4ετίας (και βλέπουμε...)
Μα κοιτάξτε στον παρακάτω πίνακα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Αργεντινής που χρεοκόπησε το 2001 και ξαναχρεοκοπεί σήμερα!
Δείτε.... "καταστροφή"!
Ρε τι τραβάνε τα έρμα τα αργεντινάκια με τις κολοχρεοκοπίες τους!
Τι δράμα κι αυτό!
Μα να διπλασιαστεί το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τους μετά τη χρεοκοπία;
Κι εμείς, κύριε;
Εμείς;
Πες μου, αλήθεια, δεν έχεις την περιέργεια να δεις τον αντίστοιχο δικό μας πίνακα;
Να 'τος!
Και πες μου αλήθεια φίλε μου.
ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΝΙΩΘΕΙΣ;;;;;;;;;;;;;;
Ο Χάρρυ Κλυνν κάποτε έλεγε "και γαμώ τα ατυχήματα"!
Εγώ θα πω "και γαμώ τις χρεοκοπίες"!
Δε στήνουμε κι εμείς καμιά χρεοκοπία να λιγδώσει το αντεράκι μας;
Τελοσπάντων, καλά γελάσαμε με τη δεξιά πλευρά του κοινού μας.
Τώρα να πούμε κάτι και για την αριστερή.
Η Αργεντινή πραγματικά δείχνει το δρόμο της πολιτικής αντιμετώπισης του προβλήματος της χρεοκοπίας.
Πώς έγινε αυτό;
Στην Αργεντινή δεν καταργήθηκε ο καπιταλισμός, δε γίναν σοβιέτ, ούτε η χώρα μεταβλήθηκε σε ένα απέραντο αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο.
Αλλά βελτιώθηκε αισθητά η ζωή των κατοίκων της. Εντυπωσιακά, θα έλεγα.
Κι αυτό είναι προφανές από τους πίνακες πιο πάνω.
Ο αργεντίνικος λαός κινήθηκε και κινείται όποτε χρειάζεται, βγαίνει στους δρόμους αλλά δεν ντρέπεται να δείξει με λέξεις και με πράξεις πως στηρίζει το κόμμα της σπουδαίας Κριστίνα Φερνάντεζ. Δεν είναι ντροπή να τάσσεσαι κάπου και να στηρίζεις. Και το κόμμα των Κίρχνερ δεν είναι κομμουνιστικό ούτε αναρχοσυνδικαλιστικό.
Ένα προοδευτικό δημοκρατικό κόμμα είναι, με αριστερές αναφορές.
Αλλά αυτό που το νοιάζουν δεν είναι οι "-ισμοί", αλλά η ουσία. Η ζωή των Αργεντίνων.
Χωρίς τσάμπα μαγκιές.
Διαπραγμάτευση κάνουν και με τα κοράκια. Ίσως βγαίνουν και φωτογραφίες μαζί (για να τις βρει και ο Ριζοσπάστης να τις κάνει πρωτοσέλιδο, για να πουλήσει "αντικαπιταλιστιλίκι" στη Φερνάντεζ).
Κάνουν ως χώρα τις προτάσεις τους, εκφράζουν τις απαιτήσεις τους, όπου χρειάζεται κάνουν και τις υποχωρήσεις τους, αλλά όταν τους ζητηθεί να παραβιάσουν την κόκκινη γραμμή που έχουν εξαρχής θέσει, τότε παίρνουν την καλύτερη δυνατή απόφαση για τη χώρα και το λαό της.
Απλά πράγματα.
Πραγματική ζωή και όχι αριστερίστικη παπαρολογία.
Θέλω να αλλάξω υπηκοότητα. Θέλω να γίνω Αργεντίνος. Τέλος.
Μόνο για να σε ψηφίσω.
Δημοσίευση σχολίου